สมบัติในอาณาเขตนี้ ดังนั้นผู้ถือกรรมสิทธิ์ สามารถใช้สิทธิ

ผลิตภัณฑ์ดังกล่าวได้เพียงครั้งเดียวในดินแดนนี้ สิ่งที่สำคัญมากคือความเหนื่อยล้าเป็นสิ่งที่จำเป็นเป็นแนวคิดระดับชาติ ด้วยเหตุนี้การผลิตและการค้าวัสดุจากพืชที่ได้รับอนุญาตในประเทศหนึ่งจะไม่ส่งผลให้สิทธิในทรัพย์สินทางปัญญาสำหรับวัสดุนี้ในอีกประเทศหนึ่งหมดไปหากผู้เพาะพันธุ์มีชื่อ PBR คู่ขนานกันในประเทศอื่นที่ไม่ใช่ประเทศผู้ผลิต ผู้เพาะพันธุ์ต้องสามารถควบคุมการนำเข้าพืชแต่ละชนิดและ

วัสดุจากพืชใดๆ (ผลิตโดยไม่ได้รับอนุญาตหรือไม่อนุญาต) 

ไปยังประเทศอื่นๆ เหล่านี้ ผู้ถือสิทธิบัตรและเครื่องหมายการค้าก็สามารถทำได้เช่นกันการชี้แจงและการขยายขอบเขตของการคุ้มครองและความหมดไปนั้นเป็นประโยชน์ต่อการผลิตและห่วงโซ่การค้าทั้งหมด ความชัดเจนเป็นเงื่อนไขเบื้องต้นในการสร้างการแข่งขันที่ยุติธรรม การขาดความชัดเจนส่วนใหญ่ถูกใช้โดยผู้เล่นที่ไม่ซื่อสัตย์ซึ่งได้รับประโยชน์จากต้นทุนของผู้ที่ซื่อสัตย์ ผู้ได้รับใบ

อนุญาตผู้เพาะพันธุ์ต้องการให้พวกเขาบังคับ

ใช้สิทธิ์กับผู้ละเมิดอย่างเข้มงวดเพื่อสร้างสนามแข่งขันที่เท่าเทียมกันสำหรับทุกคน ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีขอบเขตการป้องกันที่กว้างเพียงพอซึ่งครอบคลุมผลิตภัณฑ์ทั้งหมดที่หลากหลาย สิ่งนี้จะไม่เปลี่ยนสถานการณ์สำหรับผู้รับใบอนุญาตของผู้เพาะพันธุ์ แต่เฉพาะกับผู้เล่นที่ไม่ซื่อสัตย์เท่านั้นอย่างไรก็ตาม การอภิปรายเมื่อเร็วๆ นี้ใน UPOV เกี่ยวกับการเผยแพร่วัสดุและวัสดุที่เก็บเกี่ยว ซึ่งริเริ่มโดย 

CIOPORA แสดงให้เห็นว่า UPOV ไม่ได้ให้คำจำกัดความ

ของคำหลัก “การเผยแพร่วัสดุ” และสมาชิก UPOV นั้นยังห่างไกลจากการให้ความคุ้มครองที่สอดคล้องกันและกว้างขวางเพียงพอหรือมี อย่างน้อยความเข้าใจร่วมกันว่าสื่อเผยแพร่คืออะไร ด้วยเหตุนี้ คำจำกัดความของคำศัพท์หลายคำจึงมีอยู่ในประเทศ UPOV ดังนั้นวัสดุในดินแดนหนึ่งจึงถูกพิจารณาว่าเป็นวัสดุเผยแพร่ ขณะที่เป็นวัสดุเก็บเกี่ยวในอีกดินแดนหนึ่ง นอกจากนี้ ในหลายประเทศยังมี

แนวคิดที่แคบมากเกี่ยวกับการขยายพันธุ์วัสดุ 

ซึ่งทำให้วัสดุจากพืชส่วนใหญ่ไม่มีการป้องกันการกลายพันธุ์และ GMOs เป็นพันธุ์ที่ได้มาโดยพื้นฐาน

เหตุผลหลักในการนำแนวคิดพันธุ์ที่ได้มาจากปัจจัยสำคัญ (EDV) มาใช้ในพระราชบัญญัติ UPOV 1991 ก็เพื่อเสริมสร้างสิทธิของนักปรับปรุงพันธุ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยการสร้างความสมดุลระหว่างนักประดิษฐ์เทคโนโลยีชีวภาพกับนักปรับปรุงพันธุ์แบบดั้งเดิม และเพื่อให้เกิดการกลายพันธุ์

ภายใต้ขอบเขตการคุ้มครองของ ความหลากหลายเริ่มต้น

ของพวกเขา ดังนั้น CIOPORA จึงยืนยันว่าการกลายพันธุ์และ GMOs – เท่าที่พวกมันแตกต่างจากพันธุ์เริ่มต้น – เป็น EDV เมื่อใดก็ตามที่พวกมันยังคงความสอดคล้องทางพันธุกรรมที่สูงมากกับพันธุ์เริ่มต้นตามที่คณะผู้เชี่ยวชาญกำหนดขึ้น เพราะการกลายพันธุ์และ GMOs ตามคำจำกัดความคือ ส่วนใหญ่มาจากพันธุ์เริ่มต้นการพัวพันกับการพึ่งพาอาศัยกันและการขโมยความคิด – ตามที่บางคนสนับสนุน –

เป็นความผิดพลาดในแนวคิดของบทบัญญัติ EDV 

การขโมยความคิดไม่ใช่คำถามของการได้มาหรือการพึ่งพาอาศัยกัน แต่เป็นคำถามเกี่ยวกับระยะทางขั้นต่ำและการละเมิดลิขสิทธิ์โดยตรง หากลักษณะทางพฤกษศาสตร์ของพันธุ์มีลักษณะคล้ายคลึงกับพันธุ์คุ้มครอง จะไม่สามารถแยกความแตกต่างจากพันธุ์คุ้มครองได้อย่างชัดเจน และการค้าของพันธุ์ถือเป็นการละเมิดโดยตรง โดยไม่คำนึงว่าพันธุ์ใหม่นั้น (โดยหลักแล้ว) จะได้มาจากพันธุ์คุ้มครองหรือไม่

Credit : เว็บบอล